8.-
11. yüzyıl arasında Norveç'te Vikingler olarak bilinen kavim hüküm sürmüştür. Savaşçı bir ulus olarak tanınan Vikingler batıda
Britanya,
İzlanda,
Grönland ve hatta
Kuzey Amerika'ya kadar ulaşarak sömürgeler kurdular. Doğuda ise
Karadeniz ve
Hazar Denizikıyılarına kadar uzanan yerleşim birimleri kurmuşlardır. İngiltere'nin büyük bir bölümü bu dönemde Viking egemenliği altında kaldı. Günümüzde İrlanda'nın en büyük kentleri olan Dublin ve Cork bu dönemde Vikingler tarafından kurulmuştur.
1000 yılı civarında Hristiyan misyonerler Norveç'te Hristiyanlığı yaymaya başladılar. I. Harald'ın oğlu
I. Haakon Hristiyanlığı kabul etmiş ilk Norveç kralıdır. Kral II. Olaf Haraldsson'un 1030 yılındaki ölümünden sonra Danimarkalılar Norveç'i ellerine geçirdiler. Norveç Danimarka kralı
Knud'un kurduğu Kuzey Denizi İmparatorluğu'nun bir parçası haline geldi.
1363 yılında Norveç kralı VI. Håkon Danimarka kralı IV. Valdemar'ın kızı I. Margrete'le evlenerek iki ülkeyi bir bayrak altında birleştirdi. Ayrıca Håkon İsveç kraliyet ailesiyle de akrabaydı. Çiftin evliliğinden doğan II. Olaf'ın
İsveç,
Norveç ve
Danimarka'nın kralı olması bekleniyordu. Ancak Olaf'ın
1387 yılında erken yaşta ölmesi üzerine I. Margrete tahta kendisi çıktı (
1387-
1412). Margrete'in yönetimi altında
1397 yılında İsveç, Norveç, Danimarka ve sömürgeleri (
Faroe Adaları,
İzlanda,
Grönland ve
Finlandiya) birleşerek
Kalmar Birliği adı altında büyük bir İskandinav İmparatorluğu haline geldiler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder